Deze webinar zit nog in mijn hoofd en is nog in ontwikkeling. De insteek op dit moment is om op basis van een beleidscyclus in combinatie met de plan-do-check-act cyclus mijn ervaring in het werken binnen de gemeente te delen. Het resultaat is een persoonlijke checklist in elke fase van tips en trucs die jein je huidige werk kan aanvullen.
Voeding is een belangrijke bron voor energie. Deze webinar is nog in ontwikkeling. De insteek die ik nu heb is om op basis van de 8 V’s van Rineke Dijkinga jou uit te leggen hoe ik in mijn voedingspatroon variatie in voeding aanbreng om energie te houden en te krijgen. Traditionale Chinese geneeskunde is de voedingsleer die als basis in mijn voedingspatroon toepas. Je eindigt meteen A4tje waar je voor elke V zelf de passende variaties heb opgeschreven om de volgende dag mee te beginnen.
Hierin neem ik je mee in de vier onderdelen op basis van vier levenservaringen die ik heb meegemaakt. Tegelijkertijd ga jij ontdekken welke acties bij jou zouden kunnen passen om meer energie in jouw werk te krijgen. Het resultaat is een A4tje met acties vanuit de vier onderdelen van de infosheet die bij jou zouden kunnen passen en die je na de webinar kan uitproberen.
In deze webinar vertel ik hoe een kunstwerk van mij tot stand komt. Tegelijkertijd ontdek jij hoe je anders naar jouw eigen talent kan kijken. Je eindigt met een A4tje waarop jouw gedachten staan hoe jij je talent op een andere manier kan gebruiken dan je had verwacht.
Wist je dat ik goed in plannen ben? Ik neem je in deze webinar mee in de verschillende soorten manieren van plannen volgens de infosheet. Daarin vind ik het belangrijk om te beginnen bij jouw en mijn belangrijkste kernwaarde. Dit is de waarde waarvoor je volgens mij dagelijks acties in je leven moet plannen om energie voor je werk en thuis te houden. Je eindigt met een A4tje waar je de acties in tijd kan indelen en plannen, zodat je de dag erna aan je kernwaarde kan gaan werken.
Deze serie is een vervolg op Dancergy. Al het werk is met de hand geborduurd. Een zwarte achtergrond heeft voor mij iets magisch. Vooral als je een felle kleur gebruikt. Ik was benieuwd hoe het uit zou zien als ik zo een serie maak. Het meest actuele werk vind je op Facebook, Instagram en Pinterest.
Maart 2020- De eerste lockdown vanwege het coronavirus was voor mij een bijzondere ervaring. Ik heb jou, mijn kind, toen op een andere manier leren kennen. Wij hebben zelfs als gezin in de tuin gewerkt, terwijl ik jou en je papa in al die jaren daarvoor voor geen goud een stap in de tuin kon laten zetten. 24 uur en 7 dagen per week bij elkaar zag ik als een unieke ervaring. Zoiets zou ik in de toekomst niet meer meemaken. Dan zal je namelijk steeds meer met je vriendinnetjes spelen, uit logeren gaan en uiteindelijk uit huis gaan.
Februari 2021- Tijdens de lockdown in december moest ik er niet aan denken om met jou 24 uur en 7 dagen per week samen te zijn. Ik heb zonder erbij na te denken besloten om jou naar de noodopvang te brengen en heb deze boodschap aan jou en je papa meegedeeld. Opgesloten in het huis hebben wij ons verdeeld over de drie verdiepingen. Jouw papa werkte op de begane grond, jij speelde in jouw kamer op de eerste verdieping en ik werkte op zolder.
Er is geen sprake van een bijzondere ervaring. Ik leer nu vooral het gevoel van ellende te verdragen. Die ellende voelt als misselijkheid in mijn buik, als oud zeer rond mijn hart en als watten in mijn hoofd. Ik doe mijn best om de discipline op te brengen om dit gevoel niet te onderdrukken.
Ellende voelt als machteloosheid. Aan mijn todo-lijst van het werk lijkt geen einde aan te komen. Ik werk van 7.45 tot en met 17.30, maar mijn todo-lijst lijkt niet te slinken. Ik werk op mijn vrije dag en in het weekend. Ook dan lijkt het werk alleen maar op te stapelen.
Ik doe mijn best om mijn agenda leeg te vegen, maar voor elke afgezegde afspraak komt gewoon een andere voor in de plaats.
Ellende voelt als gemis. Ik mis de bitterballen en het spelen van Uno, wanneer wij samen op zaterdagmiddag er op uit gaan. Ik mis de stilte, wanneer jij op school bent en je papa op kantoor. Ik mis de rust van het moment dat ik alleen maar verantwoordelijk ben voor mijzelf en niemand anders.
Ellende voelt als schuld. Ik voel mij schuldig, wanneer ik naast jouw papa in slaap val tijdens het kijken van een film. Ik voel mij schuldig, omdat ik geen tijd meer heb om mijn collega’s te bellen hoe het gaat. Ik voel mij schuldig dat ik mijn belofte vergeet en dat een collega mij nogmaals moet mailen om mij daaraan te herinneren.
Ook mijn fysieke aftakeling voelt als ellende. Mijn lichaam kan dat harde werken en de daarbij behorende stress helemaal niet meer aan.
Tegenwoordig heb ik een hoge bloeddruk, slaat mijn hart slagen over en krijg ik druk op mijn borst wanneer ik teveel stress heb. Ik neem nu elke avond vijf pilletjes om overdag te kunnen functioneren.
Hier stopt mijn relaas. Het leven gaat niet over rozengeur en maneschijn. Ik wil je, mijn kind, vragen om niet achteloos over elke hobbel in je leven te stappen. Het leven is ook je eigen ellende durven te voelen. Ik wil je graag uitdagen om bovenop de hobbel stil te blijven staan en daar om je heen te kijken. Ik hoop dat je durft te voelen wat het met jou doet om bovenop die hobbel te blijven staan. Dan hoop ik dat veerkracht jou moed geeft om inzichten op te doen om de volgende stap te zetten. Ook al zouden anderen jouw volgende stap met verbazing aanschouwen.
Ik begon met schetsen die ik tekende. Toen dacht ik: dit kan ik vast ook wel borduren. Ik heb als kind en puber veel geborduurd. Dus was het een kleine stap voor mij om het te proberen. Ik gebruik bruine tinten, omdat dat voor mij een warme uitstraling geeft.
Heb je interesse in een of meerdere werken, mail mij gerust. Ik kan een selectie van het werk meenemen bij jou thuis om te bekijken. Sommige werken kun je direct kopen via Saatchi of Etsy.
Op donderdag 2 januari 2019 hebben wij afscheid genomen van onze kat Inu. De dag ervoor hebben jij, mijn kind, en ik de hele dag genoten van ons laatste dag met haar. We hebben samen onafscheidelijk op de bank gezeten. Op de dag zelf heb jij haar een kus gegeven, waarna ik haar naar de dierenarts bracht.
Zo zou ik met dier of vriend altijd afscheid willen nemen. Met een laatste moment van verbinding, waar wij elkaars aanwezigheid voelen en onze waardering uiten.
Een waardevolle afscheid is niet iedereen gegund. Dat is mijn grootste angst. Ik ben bang dat jij eerder van mij afscheid moet nemen dan dat ik dat wil. Ik voel intens verdriet, wanneer ik besef dat er een risico is dat ik je niet zie opgroeien. Ik voel pijn bij de gedachte dat ik jou niet zou kunnen vasthouden, wanneer je pijn voelt of een mijlpaal bereikt.
Ik ben nog banger dat ik eerder afscheid van jou moet nemen dan dat ik dat wil. Ik zou moeilijk kunnen leven met de kennis dat het jou niet gegund is om op te groeien. Tranen springen in mijn ogen bij de gedachte dat jij niet de handen van je eerste vriendje zou kunnen vasthouden of een kindje van jezelf kan dragen.
Vanuit deze angsten doe ik mijn best om voor mijzelf te zorgen. Ik probeer mentaal en fysiek fit te blijven om de kans op een langer leven te vergroten. In ieder geval zo lang dat ik de leeftijd kan halen om kleinkinderen te kunnen omarmen.
Maar voorkomen dat ik eerder van jou afscheid zou moeten nemen vind ik toch een lastige kwestie. Dan gaat het om jouw mentale en fysieke kwestie, waar ik door de jaren heen steeds minder invloed op heb. Als jouw passies motorrijden, stewardess worden en de Himalaya beklimmen zijn. Wie ben ik om jou tegen te houden.
Bij zo een gedachte verlang ik wel naar de eerste drie maanden van jouw leven. Toen waren wij zeven dagen per week samen. Jij lag uren tegen mij aan. Dichter konden wij niet meer bij elkaar zijn. Nu speel jij zonder mij uren met lego en logeer jij bij vriendinnetjes.
Ik kan er niks aan doen wanneer mijn hart een sprongetje zou maken op het moment dat jij alleen naar school fietst. Wordt je dan niet aangereden? Het zal mij weer gebeuren, wanneer je voor het eerst met je vriendinnetje naar Rotterdam reist om te winkelen. Wordt je dan niet meegenomen door een vreemde kerel? Ik wil denk ik niet denken aan jouw eerste vakantie zonder ons.
Ik doe mijn best om mijn angsten een gepaste plek te geven, zodat ik jou kan helpen om een vrouw te worden die naar zichzelf luistert en van daaruit de aandacht aan mens, dier en wereld geeft. Jou geef ik graag de ruimte om te vallen en weer op te staan. Ik hoop dat jij het ok vindt dat ik jou in veiligheid opvang.
Ik wens jou en misschien vooral mijzelf dat het ons is gegund dat jij met jouw kinderen van mij afscheid neemt met een dag onafscheidelijk op de bank. Desnoods met de IPad om de kinderen te vermaken. Ik hoop dat wij dan tegen elkaar nog woorden van waardering uitspreken en een laatste kus geven. Zo zou ik met een warm gevoel mijn laatste adem uitblazen en jij terug kijken op een waardevolle afscheid.
Als mijn fantasie oneindig is
dan kies ik ervoor om
de ziel van de mens te verbeelden.
Dat wat men niet ziet,
maar wat men wel voelt
wil ik een vorm geven.
2005 – Jenny Chung
Het bovenstaande gedicht vond ik toen de kern van mijn werk als kunstenaar. Nu denk ik dat dit gedicht de kern van mijn leven heeft beschreven op een manier die ik nog niet wist.
1997 - De ziel van de mens verbeelden
Jezelf zijn was voor mij het vermogen om al mijn talenten te ontplooien, waarmee ik mijn binnenwereld kon uitdrukken. Het waren niet zozeer mijn talenten, maar wat ik dacht dat men in het algemeen als talent zag. Ik schreef, nam dansles, zangles en volgde de kunstacademie.
Mijn ambitie was om zoveel mogelijk podia te vinden om mij artistiek uit te drukken. Als beeldend kunstenaar heb ik twee jaar lang elke maand een podium gevonden of georganiseerd om mijn talenten te tonen. Door de week werkte ik 32 uur en in het weekend reed ik kris kras door Nederland met een volgeladen auto.
Ik kwam er achter dat deze artistieke uitingen mij blij en energiek maakten, maar niet perse compleet. Mijn grootste tekortkoming was en is nog steeds dat ik mij emotioneel niet goed kan uiten.
2006 -Dat wat men niet ziet, maar wat men wel voelt
Jezelf zijn kreeg voor mij geleidelijk een andere betekenis. Het ging voorbij aan het kunnen met mijn handen of het weten met mijn hersenen. Mijn binnenwereld uiten betekent ook mijn behoeften kennen en durven uitspreken. Ik moest mijn grenzen kennen en zelfs leuke dingen een keer overslaan.
Mijn ambitie was om een sterke vrouw te worden, een goede adviseur op mijn werk, een betrouwbare vriendin en een liefhebbende partner. Ik las boeken over zelfontwikkeling, mediteerde dagelijks minimaal drie kwartier en had gesprekken met een psycholoog om mij verder te ontwikkelen.
In die periode leerde ik jouw papa kennen, mijn kind. Ik kwam erachter dat ik nog zoveel kon weten, maar doen is toch moeilijker. Ik zei vaker ' ja' dan 'nee' tegen hem. Ik had geen antwoord als hij vroeg waar ik behoefte aan had. Ik was zelfs een beetje jaloers, omdat hij zich beter kon uiten dan ik. Waarom durf ik dat niet?
Behoeften uitspreken betekent niet alleen dat je deze moet kennen, maar je moet jezelf deze ook gunnen. Mijzelf iets gunnen deed ik niet. Ook nu kost het mij energie om niet te vergeten om mijzelf rust, hulp en aandacht te gunnen.
2017 - Wat ik voel, wil ik een vorm geven
Jezelf zijn weet ik nu dat het niet alleen gaat om het uiten van mijn binnenwereld, maar ook deze onder ogen durven zien. Mijn binnenwereld kent donkere grotten, waarvoor ik bang ben. Jezelf zijn is ook die grotten verlichten, binnen lopen en erkennen wat ik daar waarneem. Het onooglijke hoort net zo goed bij mij als mijn talenten.
Op dit moment is mijn ambitie om tevreden met mijzelf te zijn. Mijzelf zijn gaat niet meer over mooie en meeslepende uitingen, maar over zo snel mogelijk een vorm geven aan behoeften en onvrede.
Ik voel mij voldaan, wanneer ik binnen een uur jouw papa een berichtje stuur over de reden waarom ik ontevreden ben. Ik voel rust, omdat ik mijn behoefte aan ontspanning heb gevolgd. Zo heb ik jou op goede vrijdag naar de buitenschoolse opvang gebracht, waarna ik naar de sauna ging. Ik erken dat ik bang ben voor mijn eigen gedachten en gun het mijzelf om die angst te voelen. Daarna voel ik mij lichter, aandachtiger en heb ik ruimte om met jou leuke dingen te doen.
Ik dacht te weten wat jezelf zijn betekende, maar ik heb mij vergist. Jezelf zijn gaat voorbij aan de talenten die mijn hoofd mij voorspiegelde. Het gaat voorbij aan het beeld dat mijn hoofd heeft bedacht over mijzelf: een energieke vrouw die de hele dag productief en ondernemend is. Die persoon van 10 jaar geleden ben ik nu niet meer. Tegenwoordig weet ik dat ik rust nodig heb om een aandachtige moeder voor jou te kunnen zijn.
Ik vind het belangrijk, mijn kind, om jou te vertellen dat ik geen goede moeder ben. Ik wil dat je weet dat ik een persoon ben die elke dag nog leert en foutjes maakt. Ik denk dat er geen kant en klare weg bestaat voor jezelf zijn. Jezelf zijn voelt elke keer weer anders, omdat je leert, foutjes maakt en ontdekt waar je wel tevreden over bent.
