Degenen die wij liefhebben zijn ons het meest dierbaar. Zij die ons dierbaar zijn zorgen voor ons grootste geluk en ongeluk. Ons hart gloeit bij hun vreugde. Onze maag keert zich om bij hun ongeluk.
Ook al zou ieder mens evenveel waard zijn. En is de koning niet beter dan een zwerver. Alleen het verdriet van je eigen lieve moeder zal je maag doen omkeren. Alleen de vreugde van je eigen kind zal je hart sneller doen kloppen.

Onze dierbaren geven ons kracht om in de ochtend op te staan. De kracht om in barre omstandigheden toch te kunnen presteren. Als we weten dat wat wij doen voor hen nut heeft, geeft datgene zin aan ons eigen leven.
Ik werk aan mijn eigen geluk door te werken voor mijn dierbaren. Ik wil voor hen zorgen, hen beschermen en zelfs voor hen strijden, wat gelukkig in de praktijk niet vaak nodig is.
Het is ook goed om te werken voor je idealen, carrière of mooie auto. Maar als ik deze prestaties niet kan delen met de mensen, die ik liefheb, voelen deze zaken zinloos aan. Geen status of auto maakt mij gelukkig, wanneer ik door dit zogenaamde succes mijn dierbaren een voor een uit het oog verlies en alleen achterblijf.

Mijn kind, jij bent mij het meest dierbaar. Jou zou ik altijd willen beschermen. Voor jou trek ik ten strijde. Niemand kan mij zo gelukkig als ongelukkig maken als jij.
Ik hoop dat wij, jouw ouders, ook voor jou dierbaar zijn. Ik hoop ook dat jouw club van dierbaren zal groeien. Bijvoorbeeld met je opa’s en oma’s en ooms en tantes. Later met je vriendjes en vriendinnetjes op school. Nog later met je collega’s op het werk tot en met het moment dat jij ook een geliefde ontmoet en zelf een kind ter wereld zal brengen.

Voor mij staan dierbaren boven alle materie die op deze wereld beschikbaar is. Deze boodschap wil ik ook jou meegeven. Ik zou jou als ouder willen stimuleren om de mensen om jou heen niet uit het oog te verliezen in een samenleving waar de prestatie van een individu steeds meer aan waarde toeneemt.

Vrienden zijn mensen die na je familie en je grote liefde het meest dicht bij je staan. Met hen kun je lief en leed delen, maar je onderneemt vooral vele leuke activiteiten met hen.

Ik deel met vrienden vaak een van mijn hobby’s. Ik eet regelmatig met hen, vier samen feest of we kletsen gewoon lekker bij over wat we de afgelopen tijd hebben beleefd. Ook kan het zijn dat ik dezelfde levensfase met hen deel, waardoor wij elkaars vreugde of frustratie veel beter begrijpen.
Met sommige goede vrienden deel ik mijn verdriet. Met hele goede vrienden deel ik zelfs mijn twijfels en angsten en mag ik mijn kwetsbare kant tonen. Ik ben dan welkom met al mijn hebbelijk- en onhebbelijkheden. Ik denk dan niet meer na of ik nou te veel of te weinig geef of ontvang.

Jij, mijn kind, zal echter nooit mijn vriendin zijn. Jij bent mij te dierbaar om op die afstand te volgen. Jouw acties zijn mij een te grote zorg om deze zoals in een vriendschap te kunnen bekijken. Ik wil jou veel meer beschermen en veel meer voor jou zorgen dan een goede vriend lief is.
Ik wens dat je dierbare mensen om je heen zult vinden om in de verschillende fasen van je leven stukjes van je hart te delen en te helen. Je hoeft er echt geen massa’s te hebben. Een handjevol is meer dan voldoende. In ieder geval met een, waartegen je lekker kan klagen over je grote liefde.

Vrienden vindt je op school, op je werk, via ons, maar je kunt hen ook op straat of op een reis tegenkomen. Ze komen en gaan en enkelen blijven jou je hele leven trouw.
Vrienden komen, volgens een collegaatje van mij, om ons iets over onszelf te leren. Op een bepaald moment in ons leven lijken wij dan eenzelfde interesse te delen. Zij maken het ons dan mogelijk om deze interesse en ook onszelf beter te leren kennen.
Zij gaan soms weer, omdat de gezamenlijke interesses met de tijd kunnen vervagen. De les is geleerd. Dan blijven er alleen herinneringen over van de momenten die wij hebben gedeeld.
Soms doet zo een afscheid een beetje pijn, omdat ik toch vele leuke momenten heb gedeeld.
Aan de andere kant maakt het einde van de ene vriendschap weer ruimte voor een andere. Een nieuwe mogelijkheid om weer een ander stukje van deze wereld te ontdekken. Dan prijs ik mij zelf gelukkig dat ik ook nu nog nieuwe mensen leer kennen, die de potentie hebben om een goede vriend(in) te worden.
Ten slotte zijn er mensen die jij een groot deel van jouw leven trouw blijft en zij ook jou. Je volgt elkaars pieken en dalen, omdat er een onzichtbare band voelbaar is die verder gaat dan een interesse of je eigen persoonlijke ontwikkeling.
Met hen is het gewoon fijn om samen te zijn. Bij hen hoef je niet mooi te zijn. Deze mensen mag je koesteren, knuffelen en soms zelfs boos op zijn. Zij vinden het prima hoe jij nu bent of voelt. Al zouden zij het niet prima vinden. Dan nog zullen ze niet voor jou vluchten.

Ik zou jou willen leren om open te staan voor de mensen om je heen. Tegelijkertijd leer ik jou graag om hen op waarde te schatten. Het is dan aan jou om te beoordelen in welke mate jij jouw geluk en angsten met hen wilt delen. Het is jouw keuze of je hen wilt koesteren of loslaten. Zo hoop ik dat jij in elke fase van jouw leven voldoende mensen, naast ons, hebt om je gedachten en gevoelens te delen.
Want er komt een dag dat wij, jouw ouders, er niet meer zijn. Dan zullen juist jouw goede vrienden jou troost bieden.

Helden zijn personen of personages, die wij bewonderen. Hun gedrag zien wij als voorbeeld voor ons eigen handelen. Door hen staan wij open om onszelf te veranderen.

Acteurs en topsporters zijn denk ik nu de meest voor de hand liggende helden. Hun prestaties, maar ook hun dagelijks leven zijn voor ons een inspiratiebron: van hun werkzaamheden voor goede doelen tot de zonnebril die zij dragen.
Wereldleiders hebben ook een soortgelijke functie. De wijze waarop zij hun idealen uitdragen raken soms mensen in hart en nieren en sporen hen zelfs aan tot acties die zij niet voor mogelijk houden.
Ten slotte heb je nog fictieve personages in boeken en films, waarvan wij het goede voorbeeld wel in onze dromen willen volgen. Elk jongetje wilde twintig jaar geleden wel Superman of Batman zijn. Nu wil hij wel Naruto of Ichigo (Bleach) zijn. Wie wil er nou geen superkrachten hebben en een mooi meisje redden.
Wij bewonderen acteurs, wereldleiders en superhelden, omdat zij iets bereikt hebben waarvan wij alleen maar de stip aan de horizon kunnen zien. Zij hebben de krachten, die ons aanspreken. Wij stellen hen als voorbeeld in de hoop dat wij misschien ooit een fractie van deze krachten kunnen bemachtigen. Een fractie van die macht, rijkdom of erkenning. Een fractie van die stip zouden wij in onze eigen werkelijkheid willen realiseren.

Er zijn in deze wereld volgens mij ook nog verborgen helden. Helden die niet voor het grote publiek zichtbaar zijn, maar die afhankelijk zijn van de smaak van een enkele persoon.
Elk persoon in mijn omgeving zou ik als held bestempelen op het moment dat ik vind dat zijn houding het waard is om in mijn leven te volgen. Hij kan een collega zijn, maar ook een winkelbediende of zelfs een toevallige passant.
Mijn helden zijn vrienden of kennissen die al wat ouder zijn dan ik. Zij zijn met pensioen, maar hebben hun scherpte en ondernemingszin niet verloren. Zij gaan er geregeld op uit of zetten zich in als vrijwilliger, ondanks dat zij al de zeventig zijn gepasseerd. Zij zijn voor mij het voorbeeld hoe ik mijn toekomst zinvol zou willen invullen.

Jij zult in jouw leven ook vele voor de hand liggende en verborgen helden tegenkomen. In elke levensfase kom jij andere helden tegen, waarvan jij het voorbeeld zult volgen.
Ik wil jou leren dat ik als ouder niet jouw enige voorbeeld hoeft te zijn. Voel je vrij om voorbeelden in jouw leven te zoeken die op dat moment bij jou passen. Ik zou jou willen stimuleren om jouw ogen en hart open te houden voor de levende en fictieve helden om jou heen of het nou een klasgenootje is of een toevallige passant.

Verlangen zie ik als een oergevoel diep van binnen. Dit gevoel gaat voorbij elke ratio en emotie. Een waarheid zonder twijfel, waarvan ik bij de gedachte eraan al warm van binnen word. Een gevoel, waarvoor ik zelfs bereid ben om mijn huidige bestaan op te geven om dit te verwezenlijken.
Jij, lief kind, bent ontstaan uit zo een intens verlangen. Er zijn echter talloze passies die iemand kan hebben, waarbij hij ditzelfde gevoel heeft. Liefde op het eerste gezicht, waarbij hij weet dat zij degene is waarmee hij de rest van zijn leven zal delen. Het is alleen nodig om haar ook van dit gevoel te overtuigen. Een intens gevoel van rust bij een ongewone bestemming op deze wereld maakt dat zij daar de rest van haar leven wil wonen en haar eigen huis en haard verlaat.

De gedachte aan een verlangen maakt dit alleen nog niet waar. De gedachte is een mooie een stip aan de horizon, die mij een gevoel van richting geeft om de wereld, de mensen om mij heen en mijzelf weer op een andere manier te leren kennen. Ik ben als doener bereid om steen voor steen een pad te leggen, waarmee ik deze stip bereik.
Echter is het leven een stuk complexer dan 1 pad en 1 stip. Het leven is een wirwar aan stippen en paden die kris kras door elkaar heen lopen. Ik heb mijn verlangen naar jou, mijn ambitie als kunstenaar, mijn contacten met vrienden en familie en er moet ook nog brood op de plank komen. Soms vind ik het frustrerend dat ik niet alleen maar aan een pad kan werken, maar aldoor een steentje op de ene pad en dan weer een op een andere moet leggen om te voorkomen dat er onnodige gaten vallen.
Het leggen van een pad gaat me soms ook te traag. Ik wil de stip aan de horizon nu en niet straks bereiken. Voordat ik het weet loop ik het risico dat ik, door mijn focus op het pad naar jou toe, geen andere paden meer de moeite waard vind om te leggen. Die ene stip maakt dat ik mij blind staar op de toekomst en niet meer zie waarvoor ik nu vandaag wakker moet worden.

Om mijzelf in beweging te houden heb ik geprobeerd om een balans te vinden tussen verlangen en ontvankelijkheid. Leren loslaten las ik in de Happinez en in wat boeken over mindfullness. Het leven is immers groter dan mijn handelen. De tijd moet rijp zijn voor jouw komst. Alleen bepaal ik niet het moment en de manier, waarop mijn verlangen in vervulling mag gaan.
Ik probeer volgens het boekje te vertrouwen op het leven, hoe vaag ik dit inzicht af en toe ook vind. Ik probeer bewust niet meer aan jouw komst te denken ook al voelt het alsof ik mijn verlangen opgeef - wat ik eigenlijk juist niet wil. Ik probeer mij soms tevergeefs te concentreren op andere leuke dingen en lieve mensen.
Uiteindelijk probeer ik geduld uit te oefenen en open te staan voor wat ik elke dag in mijn schoot krijg geworpen. Op deze manier voelt elk steentje op de verschillende paden niet meer als tijdsverspilling aan, wanneer ik even niet met het steentje op het pad naar jou toe bezig ben.

Ik wil jou graag ondersteunen om jouw diepste verlangens te ontdekken en te verwezenlijken. Echter wil ik jou ook leren om niet ten koste van anderen en jezelf een verlangen na te jagen. Ik wil jou helpen om jouw eigen balans tussen verlangen en ontvankelijkheid te vinden, omdat elk verlangen hoogstwaarschijnlijk vervuld wordt op een moment en een manier, waarop jij het minst verwacht.
Loslaten is niet hetzelfde als opgeven, maar heeft er wel wat van weg. Het gaat om geduld te hebben en je niet blind te staren op de toekomst, maar ook aandacht te hebben voor wat je nu hebt. Want dat wat er nu is, is net zo belangrijk als dat wat zal komen. Nu ben ik heel erg blij dat jij bent gekomen.