In vrijheid wens ik te leven. Ik wil, om exact te zijn, vooral bewegingsruimte hebben. Ruimte om mijn dromen waar te maken. Ik wil dat de paden naar mijn dromen zichtbaar zijn. Ook al zou ik er uiteindelijk geen gebruik van maken. Het idee dat er mogelijkheden beschikbaar zijn voelt al als vrijheid.
In vrijheid leven doe ik al drie jaar niet meer. Ik heb bewust gekozen om mij aan jou te binden, mijn kind. Mijn bewegingsruimte is om jouw wel en wee gebouwd. Of ik het nou wil of niet. Dit is het gevolg van een wens die voor mij in vervulling is gegaan.
Ik heb voor jouw komst van vele vrijheden genoten. Ik heb gereisd, gegeten en veel gekocht. Ik heb geleerd, gekeken en veel ervaren. De wereld bestond uit talloze mogelijkheden. Maar als je maar een ding wenst, dan tellen al die andere mogelijkheden gewoon niet meer mee.
Vandaag de dag geniet ik van mijn nieuw verworven vrijheid. De vrijheid die ontstaat als een wens in vervulling is gegaan. Ik hoef niet meer hard te werken voor de toekomst. Alles wat ik nu heb en hoe ik nu ben is goed genoeg. Elke verbetering en ontwikkeling daarna kan ik ervaren als een cadeautje van het leven zelf.
De potentie van vrijheid is dat ik van talloze mogelijkheden gebruik mag maken. De waarde van vrijheid is dat ik daarbinnen mag kiezen voor wat ik denk dat het beste bij mij past.
Om de potentie van vrijheid te kunnen gebruiken vind ik dat ik moet weten wie ik ben. Ik heb het moeilijk gevonden om te zien wie ik was. Ik wilde altijd mijn best doen. Ik wilde hard werken, totdat ik er bij neerviel. Ik wilde alles zelf doen. Ik wilde bewijzen dat ik betrouwbaar en verantwoordelijk was.
Mijn wil was geen bewuste keuze, maar een ingeslopen gewoonte. Deze wil verbloemde andere behoeften die ik ook zo belangrijk vond, maar waarnaar ik niet bereid was om te luisteren. Ik wilde niet zien dat ik best een sterke dame mag zijn, maar een kwetsbare mens blijf. Ik kan prima mijn eigen plan trekken, maar vind het ook gezellig om samen op pad te gaan. Hard werken is mooi, maar verwend worden voelt beter.
Mijn wil belemmerde mij om mijzelf te zien voor wat ik waard was. Deze belemmerde mij om van die talloze mogelijkheden gebruik te maken, omdat ik toen niet zag dat die mogelijkheden ook voor mij bedoeld waren.
Ik denk dat mensen vaker niet zien wie ze daadwerkelijk zijn. Ze willen zichzelf zien, zoals zij denken dat anderen hen zien. Zij willen zichzelf zien, zoals zij denken dat zij volgens de samenleving horen te zijn. Zij willen zichzelf niet zien, omdat zij bang zijn om teleurgesteld te raken over wie ze daadwerkelijk zijn. Zo zien zij hun diepste behoeften niet meer. Zij lenen dan onbewust die van hun ouders, vrienden of van de media. Uiteindelijk is het niet de ander die ons in onvrijheid doet leven, maar wijzelf.
De potentie van vrijheid is dat je de mogelijkheid hebt om te kiezen. De waarde van vrijheid is dat je uit die talloze mogelijkheden een keuze durft te maken.
Voorheen greep ik elke mogelijkheid intentieloos aan met de illusie dat ik op die manier het leven ten volle kon benutten. Ik werd moe, onrustig en bleef onbevredigd. Ik zag niet in dat niet elke mogelijkheid in de wereld voor mij is gemaakt. Voor zo vele mensen, zijn er zo vele opties.
Ik voel mij vrijer ondanks jouw komst, nu ik inzie wat mijn behoeften zijn. Ik durf namelijk nu te kiezen voor de mogelijkheden die bij mij passen. Ik denk niet meer na over de mogelijkheid die ik misschien wellicht zou hebben gemist. Die gedachte komt gewoon simpelweg niet meer bij mij op.
In onze vrije samenleving is een keuze maken misschien wel de grootste uitdaging. In het algemeen denken wij dat de waarde van vrijheid is dat wij in ieder geval van alle mogelijkheden in de wereld gebruik moeten kunnen maken. Een mensenleven lijkt mij echter te kort om van alles op deze wereld te proeven. Dat voelen wij dan ook. We worden bang dat wij in onze leven niet de volle potentie van vrijheid kunnen benutten.
Vandaag de dag besef ik dat de mate van vrijheid, die ik kan gebruiken, maar net zo groot is als de kennis die ik over mijzelf heb. Misschien is de vrijheid die een samenleving heeft ook maar net zo groot als de kennis die deze samenleving over zichzelf heeft.
Mijn wens is om jouw vrijheid binnen mijn bereik zo groot mogelijk te maken. Ik zal je willen ondersteunen om jezelf te zien met al je hebbelijk- en onhebbelijkheden. Ik zou je zoveel mogelijk mogelijkheden willen bieden zolang mijn budget dat toelaat. Zo hoop ik dat jij later als je groter bent, durft te kiezen voor je eigenwaarde.
