Ben een dagje op pad geweest. Hierbij het resultaat van de overdenkingen van die dag. 14 juli 2016: Een gedachte voor mijn kind (dochter): niet als verplichting, maar als een richting om haar eigen leven later kleur te geven: leven met een omweg maakt het mogelijk om de b'tjes in perspectief te zien: dat wat ik op die dag waardevol vind. Het leven zag ik als een rechte lijn: van a naar b. B stond voor de wens die ik had en a voor de situatie waar ik op dat moment stond. Op zich was a redelijk te overzien, maar b iets minder. Ik had namelijk heel veel b'tjes in mijn vizier. Op elk leefgebied had ik wel een idee wat ik wilde bereiken. Het leven is echter geen rechte lijn, maar een wirwar aan gebeurtenissen. Zo was mijn wens voor jou, mijn kind, ook niet in een rechte lijn te bereiken. Het koste mij wat tegenslagen, voordat ik jou in mijn armen kon sluiten. Helaas heb ik van die gebeurtenis weinig geleerd. Ik bleef na jouw komst in rechte lijnen geloven, totdat ik niet meer verder kon. Mijn energie was op en mijn lijf weigerde zich op te laden. Mijn ogen hadden de neiging om dicht te vallen wanneer ik mijn whatsapp wilde bekijken. Mijn armen werden steeds zwaarder, terwijl ik de was opvouwde. Ik sliep elke werkdag nadat jij goed en wel naar bed was gebracht, maar was in het weekend nog steeds moe. Nu werd ik opeens door mijzelf gedwongen om minder te doen. Ik moest drie in plaats van vier dagen werken. Uit elke crisis kunnen zomaar weer grote wijsheden voortkomen. Ik ontdekte dat de kwaliteit van mijn inzet niet evenredig afnam met de dag die ik niet werkte. Ik had zelfs het gevoel dat ik de waardering voor mijn inzet veel beter opmerkte. Ik zag en hoorde veel meer dan voorheen wat er in mijn omgeving gebeurde, omdat ik minder actief kon zijn. Ook al snap ik nu dat het leven meer is dan een aantal lijnen van a naar b, maar helemaal loslaten zit niet in mijn aard. Ik noem mijn tussenoplossing: leven met een omweg. De b'tjes staat nu minder prominent voor ogen. In plaats daarvan kijk ik meer om mij heen: ik fiets een blokje om, neem de tijd om in een cafeetje te lezen en als ik thuis ben zit ik eerst even op de bank voordat ik ga koken. Het zijn dit soort kleine momenten die een grote hoeveelheid energie geven. Tot mijn vreugde heb ik zo ook weer ruimte om naar jou te kijken. Ik zie hoe jij gegroeid bent, omdat jouw mouwtjes en jurkjes korter worden. Ik neem de tijd om naar jou te luisteren, terwijl jij je poppen hele verhalen laat naspelen die jij in je hoofd hebt. Je weet meer en nu zeg jij tegen mij in plaats van ik tegen jou: 'Begrijp jij mij, mama?' Leven met een omweg is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Een omweg die ik zelf heb gekozen, accepteer ik beter dan een omweg die mij overkomt. Omwegen duld ik niet, wanneer ik onder tijdsdruk sta. Omwegen durf ik al helemaal niet te nemen, wanneer ik samenwerk met andere mensen. Zo blijf ik af en toe gefrustreerd en werk ik van tijd tot tijd nog steeds harder dan nodig. Ondanks de tegenslagen pluk ik de vruchten van het leven met een omweg. Op de dag dat ik met mezelf op pad ging, had ik zoals altijd een plan: ik ga met de trein naar Rotterdam om een museum te bezoeken. Uiteindelijk ben ik in Utrecht beland vanwege werkzaamheden op het spoor. De vertraging gaf mij meer tijd om aan deze tekst te schrijven. Plots realiseerde ik mij dat ik deze dag ooit had gepland, omdat ik thuis niet een hele dag lekker kon schrijven. Leven met een omweg maakt het mogelijk om de b'tjes in perspectief te zien: dat wat ik op die dag waardevol vind. Ik ben overigens niet van plan om jou het leven met een omweg te leren. Crisissen horen bij het leven, ook al hoop ik vurig dat het voor jou maar enkele hoeven te zijn. Ik gun je dan met heel mijn hart dat jij jouw eigen wijsheden mag ontdekken. Ik wens dan dat ik het geluk heb dat jij mij over jouw crisissen vertelt en over de inzichten die jij in die tijd hebt verworven.
